18. Mistletoe.

Świąteczny imagiiiiin ode mnie (czyli Alexx, jakby ktoś nie wiedział). 

Chciałam wam życzenia złożyć. :D *chrząka* Wesołych Świąt! Dużo pieniędzy, dzieci, seksu... Także ten, no, em... Żeby ta piątka kochanych czopków była już zawsze w waszych serduchach. :) Szczęścia, zdrowia, pomarańczy, niech One Direction wam nago tańczy! <3 

Mam nadzieję, że Ewa (PinaColada) też coś świątecznego doda. Powinna, bo tak gadałyśmy, że obie dodamy na święta. :) 

Myślę, że skomentujecie, bo wiecie, trzy komentarze - następny imagin. Na święta wam odpuszczę, nie mniej jednak proszę, żebyście napisali swoje zdanie o tym. :) 

Jeszcze raz: WESOŁYCH ŚWIĄT SŁONECZKA! <3

- Teraz dodaj trochę mąki – poinstruowałaś Nialla.

Zrobił to, co kazałaś i wszystko dokładnie wymieszał.

- To będzie niejadalne! – krzyknął z salonu Louis.

- Przymknij się, Tommo – odpowiedziałaś, przypatrując się poczynaniom Nialla.

Myślał, jak przelać ciasto na blachę tak, aby wyszły ciasteczka.

- Łyżka, Niall. I z większymi odstępami – powiedziałaś, równocześnie powstrzymując się od śmiechu.

- [T.I.], naprawdę – tym razem odezwał się Zayn, wchodząc do kuchni – dziś wigilia, powinniśmy już mieć wszystko zrobione, a dopiero stroimy choinkę, a ty pieczenie najlepszych ciasteczek przydzieliłaś Niallowi. Jak on piec nie umie!

- Ej! – Niall przerwał nakładanie słodkiej masy. – Skąd wiesz, że nie umiem piec?!

Malik podszedł do blatu i zanurzył palec w cieście, po czym włożył go do ust i oblizał.

- Mmm – uśmiechnął się, odsuwając palec od ust. – Zwracam honor, blondi. To jest zjadalne. Louis, to jest dobre! Uwierzysz?!

- Co?! – odezwał się Tomlinson. – Pieprzysz!

Niall oczami ciskał błyskawice. Zayn tylko zaczął się na to śmiać i pocałował blondyna w policzek, mocno go przy tym tuląc.

- Wiesz, że żartuję. Mogę jeszcze trochę, nie? – zapytał, pochylając się nad miską.

- Łapy precz! Będziesz się opychać później! Chociaż w ogóle nie powinienem dać ci próbować! – odsunął Zayna od siebie.

Malik tylko fuknął i wyszedł z kuchni.

- Jak skończycie, to przyjdźcie pomóc ubierać choinkę! – zawołał do was Payne.

- Okej, Liam.

W końcu Niall włożył blachę do piekarnika. Umył ręce i pociągnął cię za dłoń do salonu.

Nad wejściem były zawieszone lampki, tak samo w oknach. W rogu pomieszczenia stała wysoka choinka, wokół której krążyli chłopcy.

- Jesteście, dobrze.

Uśmiechnęłaś się do Liama. Wspólnymi siłami szybko ozdobiliście drzewo. Światełka, bombki, łańcuchy – częściowo dzięki nim do waszego domu przybyła magia świąt.

Cieszyłaś się, że tegoroczne święta spędzisz w towarzystwie najlepszych przyjaciół. Chłopcy byli dla ciebie jak bracia. Kochałaś ich.

Usiedliście całą piątką na kanapie, gdy nagle coś cię zainteresowało.

- Hej, Lou? Gdzie jest Harry?

- Wyszedł rano. Mówił, że ma jeszcze parę spraw do załatwienia.

Jak na zawołanie, po domu rozległ się głos Stylesa.

- Wróciłem!

Chwilę później loczek pojawił się w drzwiach salonu. Trzymał coś zielonego.

- Co to jest, Harry? – zapytał ze śmiechem Zayn.

Mina Harry’ego wyrażała to, jak bardzo chłopak był szczęśliwy i podekscytowany. Zielone oczy błyszczały, a usta były rozciągnięte w uśmiechu, odsłaniając białe zęby i pokazując dołeczki.

- To, moje drogie dzieci, jest jemioła.

Wszyscy wlepiali oczy w Harry’ego.

- Na chuj ci jemioła, stary? – zapytał się w końcu Niall.

- Żeby była – odpowiedział i poszedł do kuchni. – Będzie ozdabiała dom.

- I gdzie ją powiesisz? – tym razem ty się zapytałaś.

- Myślałem, żeby trochę dać gdzieś w salonie, a trochę przed drzwiami.

- Przed wejściem? – Liam już wstawał, żeby pomóc mu obciąć roślinę.

- Tak.

- Okej? Nie uważacie za dziwne to, że Harry przyniósł jemiołę do domu? – Zayn ściszył głos, żeby Harry, Liam i Lou, który też poszedł, go nie usłyszeli.

- Cholernie.

Niall rzucił sugestywne spojrzenie Malikowi, a ten odpowiedział mu śmiesznym ruchem brwi. Patrzyłaś na nich zdziwiona. O co im chodzi?

- Czyżby Ziall budził się do życia? – zapytałaś z uśmiechem.

- Nie! – wyprowadził cię z błędu brunet. – Nie chodzi o nas. Wiesz, że jesteśmy w stu procentach hetero. Chodzi o to, z kim Harry będzie się całował pod tą jemiołą.

Twój wzrok jeździł pomiędzy niebieskimi oczami a brązowymi. Obaj się tak samo uśmiechali. Jakby o czymś wiedzieli, a ty nie za bardzo.

Z kim Harry może się całować…

Otworzyłaś szeroko oczy.

- LARRY! – krzyknęłaś cicho.

Niall opadł bezsilnie na oparcie kanapy, mówiąc cicho wiązankę przekleństw pomieszanych z częstymi chichotami, a Zayn uderzył się otwartą dłonią w czoło.

- Nie! – śmiał się Niall. – To nie Larry!

- Nie Larry?

- Nie – potwierdził Zayn, który powoli zaczynał tarzać się ze śmiechu.

- Ej, co ja powiedziałam śmiesznego?

Wybuch śmiechu. No ja pierdziele, pomyślałaś, z nimi serio jest coś nie tak. Przewróciłaś oczami i wstałaś. Ruszyłaś w stronę kuchni, zostawiając za sobą roześmianych chłopaków. Co za idioci. Zaśmiałaś się pod nosem. A ty należysz do tych idiotów.

Rozmowa w kuchni ucichła, gdy weszłaś. Widać było, że Louis usilnie się nad czymś zastanawia, ale nie umiał niczego wymyślić. Odezwał się Liam.

- Nad drzwiami? To dobre miejsce.

Podeszłaś do nich i patrzyłaś, jak obcinają jemiołę.

Z salonu ciągle dochodziły śmiechy Nialla i Zayna. Harry, Liam i Lou też się śmiali, razem z tobą.

Tak, to będą dobre święta.

*WIECZÓR, PO KOLACJI*

- I jak, Zayn – powiedziałaś do przyjaciela – podoba ci się prezent?

Dostał od ciebie skórzaną kurtkę, którą niedawno oglądał w sklepie i mu się podobała, i do tego najnowsze Nike, czarne, które także chciał sobie kupić.

- Tak! Dziękuję! – objął cię ramieniem i mocno przytulił, po czym pocałował w policzek.

Chłopcy na około was prowadzili wesołe rozmowy. W kominku palił się ogień, a w telewizorze cicho leciała muzyka. Zastanawiałaś się, co dostaniesz od Harry’ego. Gdy nikt nie patrzył, powiedział ci, że jego prezent dostaniesz później, jak nikogo przy was nie będzie.

- Harry! – wydarł się Lou. Spojrzałaś na nich i uśmiechnęłaś się. Tomlinson właśnie całował Hazzę w policzek, a stali pod jemiołą.

- Mówiłam, że Larry! – powiedziałaś do Horana i Malika.

Oni tylko na siebie popatrzyli.

- Larry też, miałaś rację – przyznał Niall.

W końcu Harry odkleił usta Louisa od swojego policzka i opadł na fotel. Rozmawialiście, było dużo śmiechu. Gdy dochodziła 22. chłopcy stwierdzili, że chyba pójdą już spać.

- To był ciężki dzień – stwierdził Liam, przeciągając się.

- Tak, jestem zmęczony. Dobranoc – pożegnał się Niall i poszedł do swojego pokoju.

Zaraz za nim poszedł Zayn i Liam. Louis szedł ostatni. Zanim zniknął na schodach, rzucił Stylesowi uśmiech dodający otuchy? Tak, mogłaś tak to nazwać. Zostałaś sama z Harry’m, który usiadł na kanapie obok ciebie.

- To co, miałaś dostać prezent, tak?

- tak – pokiwałaś głową i uśmiechnęłaś się do niego.

Spojrzał w górę. Powędrowałaś spojrzeniem za jego oczami zwróconymi do góry.

Jemioła.

Momentalnie zrobiło ci się ciepło. Ponownie zajrzałaś na Harry’ego. Wyciągał właśnie coś z kieszeni. Było to małe, czerwone pudełeczko. Otworzył je, a ty zobaczyłaś wisiorek z piękną, srebrną zawieszką w kształcie serca. We wnętrzu serduszka był mały, artystyczny napis. ‘Forever’.

- Harry, to jest piękne – powiedziałaś, biorąc biżuterię od Stylesa.

- Miałem nadzieję, że ci się spodoba – odpowiedział. – Daj, założę ci to.

Wziął naszyjnik z twoich dłoni. Odwróciłaś się do niego plecami i odgarnęłaś włosy z karku. Harry delikatnie dotknął twojej szyi, a ciebie przeszedł dreszcz. Zapiął powoli wisiorek, dotknął twoich ramion, a ty zwróciłaś się z powrotem do niego. Jego oczy błyszczały i były pełne miłości…

Zaraz. Miłości?

- [T.I.] – wyszeptał z uczuciem.

- Harry? – zapytałaś cicho, nie wiedząc, czemu tak na ciebie patrzy.

Oczywiście, musiałaś przyznać, że ty go kochałaś. Byłaś w nim zakochana od początku waszej znajomości, od dwóch lat. Ale czy on odwzajemnia twoje uczucia?

- Chciałem ci to powiedzieć już dawno – zaczął trochę speszony. – Słuchaj, ja… - wziął głęboki wdech i ciągle patrząc ci w oczy powiedział: - Kocham cię, [T.I].

Do twoich oczu napłynęły łzy szczęścia.

- Ja też cię kocham, Hazz.

Na jego cudownych ustach pojawił się szeroki, szczery uśmiech, a potem jego wargi znalazły się na twoich.

Ten pocałunek tak bardzo różnił się od poprzednich. Był przepełniony uczuciem, wkładaliście w niego wszystkie swoje emocje. Delikatny, czuły. Taki, o jakim zawsze marzyłaś.

Po chwili Harry odsunął się od ciebie. Oparł się czołem o twoje czoło i z niewyobrażalnej odległości patrzył w twoje oczy. Ty, ciągle oszołomiona po tej ogromnej dawce uczuć, widziałaś tylko jego zielone tęczówki i nie potrafiłaś skupić się na niczym innym.

- Najlepszy prezent, jaki dostałam kiedykolwiek – powiedziałaś po chwili.

Uśmiechnął się lekko.

- Tak, najlepszy prezent w życiu – stwierdził i złożył delikatny pocałunek na twoich ustach.

- Jestem cholernie wdzięczny tej jemiole – powiedział po kilku minutach ciszy. Bawił się twoimi włosami, a ty opierałaś głowę o jego tors.

- Dlaczego? – zapytałaś ze zdziwieniem.

- Gdyby nie ona, ciągle bylibyśmy tylko przyjaciółmi.

- Aww – stwierdziłaś i uniosłaś się, żeby go pocałować. – Też cię kocham.